Prof. dr hab. Józef Dudek, (ur. w 1939 w Rybniku, zm. w 2008 we Wrocławiu), pracownik Instytutu Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UWr., z którym związał całą swoją karierę naukową (w roku 2000 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk matematycznych). Na osobowość i karierę matematyczną prof. Dudka wywarło wpływ trzech wielkich matematyków: George Grätzer (Kanada), Edward Marczewski - pod którego kierunkiem napisał swoją rozprawę doktorską - oraz Kazimierz Urbanik. Jest autorem ponad 66 prac naukowych, opublikowanych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym. Jego zainteresowania obejmują algebrę ogólną, a w szczególności algebry binarne, kraty i ich uogólnienia, logikę równościową oraz przestrzenie afiniczne. Jego badania cieszą się znacznie większym zainteresowaniem za granicą niż
w kraju, o czym świadczy m.in. obszerna lista cytowań jego prac. Ma za sobą pobyty naukowe oraz rozliczne konferencje m.in. na uniwersytetach Manitoba (Kanada), Brema (RFN), Novi Sad (Jugosławia), Montreal (Kanada), Leningrad (ZSSR), Clermont-Ferrand (Francja) oraz Hongkong (Chiny). Współpracuje z matematykami z USA, Węgier, Czech, Austrii, Wielkiej Brytanii i Korei Południowej. Prawdziwym sukcesem okazała się jego inicjatywa organizowania spotkań mających na celu integrację wrocławskiego środowiska naukowego oraz elit kulturalnych i politycznych. Odbywające się od 1996 roku spotkania stały się zjawiskiem bezprecedensowym i znane są, nie tylko we Wrocławiu, pod nazwą "Salon Profesora Dudka". Wśród nagród, wyróżnień i odznaczeń, które otrzymał, najbardziej ceni sobie dwie - wyróżnienie w finale IX Olimpiady Matematycznej (1957/1958) oraz otrzymaną w 1999 Nagrodę Kolegium Rektorów Wrocławia
i Opola za integrację środowiska naukowego, czyli fotel, w którym od tamtej pory zasiadają goście specjalni Salonu.


Fotografia: autor nieznany, ze zbiorów rodziny.